Ο ρόλος του πατέρα στη ζωή του μικρού παιδιού.

Αν κοιτάξει κανείς τις πρώτες θεωρίες και έρευνες για την προσκόλληση, θα διαπιστώσει ότι υπάρχει ελάχιστη αναφορά στον πατέρα και στη συνεισφορά του στη ζωή του βρέφους. Υπάρχει μεγαλύτερο φάσμα πληροφοριών για τη μητρότητα και όχι για την πατρότητα. Ο Bowlby, που διατύπωσε τη «θεωρία της προσκόλλησης», όπως λέγεται, υποστήριξε ότι ο δεσμός μητέρας-βρέφους είναι μοναδικός!

Πίστευε ότι η μητέρα είναι βιολογικά εφοδιασμένη με μοναδικό τρόπο, ώστε να προσφέρει τα μέσα για την επιβίωση του βρέφους και συμπέρανε ότι οι ικανότητες αυτές οδηγούν στη διαμόρφωση αυτού του ιδιαίτερου δεσμού μητέρας και βρέφους.

Παρόλα αυτά, είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η ανάμειξη του πατέρα στη φροντίδα του βρέφους παρουσιάζει αυξητική τάση και ο ίδιος συνεισφέρει μοναδικά στην ανάπτυξή του.

Ο ρόλος του πατέρα είναι πολύ σημαντικός και αναγκαίος για το βρέφος και τη μητέρα του. Η επίδρασή του αρχίζει πολύ πριν από τη γέννηση του παιδιού. Αρχικά, βοηθά και στηρίζει τη μητέρα να αισθανθεί σωματικά και ψυχικά ασφαλής και διαθέσιμη για το βρέφος της. Στη συνέχεια, γίνεται ο τρίτος πόλος έλξης, διευκολύνει τον αποχωρισμό και τη διαφοροποίηση του βρέφους από τη μητέρα και βοηθά στην εξατομίκευση του ψυχισμού του παιδιού. Είναι το πρόσωπο, το οποίο θα κόψει τον «ψυχολογικό ομφάλιο λώρο», που συνδέει τη μητέρα και το παιδί. Μια γέφυρα προς τη σταδιακή αυτονόμηση του μικρού παιδιού.

Επίσης, ο πατέρας παίζει ρόλο στην ανάπτυξη των ικανοτήτων των βρεφών να ξεκινήσουν αλληλεπίδραση με άγνωστα πρόσωπα. Τα βρέφη πέντε μηνών, για παράδειγμα, που επωφελούνται από την αλληλεπίδραση με τον πατέρα τους, μπαίνουν ευκολότερα σε αλληλεπίδραση με περισσότερες εκδηλώσεις ευχαρίστησης με έναν άγνωστο… Ενός έτους βρέφη φαίνεται να έχουν μικρότερη φοβία των ξένων, όταν ο πατέρας έχει εμπλακεί συστηματικά στη φροντίδα τους. Η συμμετοχή του πατέρα από τα πρώτα στάδια είναι, επομένως, σημαντική για τη δημιουργία κοινωνικών σχέσεων του παιδιού με περισσότερους από έναν ενήλικες.

Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να πούμε ότι η ποσότητα του χρόνου είναι λιγότερο σημαντική από την ποιότητα της αλληλεπίδρασης. Το ουσιαστικό δεν είναι πόσες ώρες ξοδεύει τη μέρα ένας πατέρας για το παιδί του, αλλά τι κάνει με αυτό, όταν είναι μαζί του. Η ποιοτική επικοινωνία κερδίζει την ποσοτική.

Εμπρός, λοιπόν, πατεράδες, δείξτε τι μπορείτε να κάνετε εκεί έξω!

Ψυχολόγος – Ειδική παιδαγωγός

Παπακυργιάκη Χρύσα

Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr

Blog: psuxislogos.blogspot.com

Το άρθρο γράφτηκε για το blog του momandme.gr , αποτελεί πνευματικό δικαίωμα και απαγορεύεται η αναδημοσίευσή του χωρίς την έγγραφη άδεια του αρθρογράφου.

Αφήστε μια απάντηση